Interview met Bart van de Roer

Kamermuziektraditie

Open zalen of dichte deuren, het Storioni Festival gaat hoe dan ook door. ‘We vinden het enorm belangrijk om de kamermuziektraditie in leven te houden’, stelt Bart van de Roer, pianist van het Storioni Trio. ‘We voelen ons verantwoordelijk om iets moois neer te zetten en het kamermuziekgevoel te creëren waar we zelf dagelijks mee bezig zijn, niet alleen voor het publiek, ook voor de musici.’

Alternatieve setting

Op de website van het vierdaagse Eindhovense festival dat 27 mei van start gaat, zijn tickets beschikbaar voor livestreams en voor de zaal. Van de Roer: ‘Dit jaar spelen we op een aantal locaties in en om de stad, niet alleen in Muziekgebouw Eindhoven. De Kleine en de Grote Zaal zijn allebei schitterend, en ontworpen voor het geven van topuitvoeringen. We spelen er graag. Maar in een echte concertzaal met een hoog podium zit de luisteraar tamelijk ver weg van de spelers. Een alternatieve setting voelt minder formeel en de afstand is vaak geringer, dat maakt verschil.’

De leden van het Storioni Trio, tot wie ook violist Wouter Vossen en cellist Marc Vossen behoren, hebben zich tijdens de voorbereidingen afgevraagd hoe ze de beleving van het publiek kunnen optimaliseren en zelfs iets extra’s daaraan kunnen toevoegen. Wat als Weber en Poulenc zouden klinken in de werkplaats van ontwerper Piet Hein Eek? Daar zit de luisteraar dicht bij de musici, en de omgeving is allesbehalve voor de hand liggend. ‘Als je omringd bent door zaagmachines en stapels hout, wie weet wat dat met de luisterervaring doet’, vraagt Van de Roer zich hardop af. ‘Of Kasteel Heeze, net buiten de stad: alleen al de oprijlaan, midden in de natuur. Dit soort locaties brengt een stukje mysterie met zich mee, en trekt misschien ook publiek dat niet direct naar de geijkte concertzaal zou komen. De musici zitten gelijkvloers met het publiek, dat maakt wat je doet toegankelijker.’ 

Geschenk

Dan hebben we het over live aanwezig zijn… ‘Zeker, en daar kan uiteindelijk geen stream, hoe goed verzorgd en mooi in beeld gebracht ook, tegenop. Afgelopen september, na de eerste periode van stilstand door corona, speelden we met het trio een concert in Duitsland. Toen ik op het podium zat, de concentratie van het publiek ervoer en de muziek op dat ene moment beleefde, voelde ik heel duidelijk: hier gaat het om, dít moeten we koesteren. Muziek, een zaal, luisteraars om dat alles mee te delen, wat een geschenk en wat ongelofelijk belangrijk!’

Wereldpremière

‘Natuurlijk hebben we gas terug moeten nemen voor deze editie, de toestand rondom het virus is te precair. De trits buitenlandse musici die we in de normale situatie verwelkomen, kunnen we nu niet uitnodigen. Maar de Australiër Brett Dean komt wel, met een nieuw stuk dat hij voor ons heeft geschreven. Hij speelt mee, als altviolist, tijdens de wereldpremière van zijn pianokwartet Imaginary Ballet. Dat is uniek en ik verheug me er erg op om met de componist zijn werk te spelen. Het begint al bij de repetities, je kunt er samen aan boetseren en horen wat hij zich voorstelt bij de muziek die hij heeft geschreven. Zoiets geeft een enorm inzicht in iemands ideeën, iemands klankwereld.’

‘Ik vind de repetities hoe dan ook altijd een hoogtepunt, zo vlak voor het festival. Gaan zitten, de partij openslaan en een stuk horen groeien onder je handen. De een heeft dit idee, de ander dat, en langzaamaan wordt zo’n compositie een beetje van jezelf en ontstaat er een unieke lezing.’

Brett Dean, Carel Kraayenhof, het Rembrandt Frerichs Trio, maar ook het ADAM Quartet, het Delta Piano Trio en fluitist Federico Altare: jong en iets ouder treden aan in Eindhoven. ‘Toen we in 2008 als trio begonnen met het Storioni Festival waren wij de jonge talenten en stonden we te popelen om oude rotten in het vak uit te nodigen, om van hen te leren: hoe repeteer je kamermuziek, hoe ga je om met het repertoire, wat programmeer je en hoe deel je dat met je publiek? Nu voelen we onszelf steeds ervarener en zijn we er juist op uit om onze kennis door te geven, het jonge talent van nu een podium te bieden en samen te laten werken met gevestigde namen. Zeker nu, nu de podiumwereld nagenoeg tot stilstand is gekomen.’

Uitersten

‘Het aantrekkelijke van een festival’, vervolgt Van de Roer, ‘is dat je je fantasie de vrije loop kunt laten en heel verschillende instrumentcombinaties bijeen kunt brengen. Van hokjes en grenzen trekken we ons dan ook niets aan. Als het goed is blijkt dat uit de kleurrijke programmering. Ons uitgangspunt is altijd: bekende, aansprekende muziek naast onbekend repertoire. Dean, Korngold en Spohr op één avond is niet heel gebruikelijk. Muziek verklankt alle karakters en emoties van het bestaan, die uitersten moet je liefst laten horen. Je kunt als luisteraar heel veel beleven door even uit het dagelijkse leven te stappen en mee te reizen met wat een componist heeft bedacht.’

Tekst: Frederike Berntsen voor Luister Magazine